Anne Ayı ve Bebek Geyiğin Hikayesi

Pandemi zamanında, İstanbulda ki Belgrad Ormanının derinliklerinde, sevimli bir Anne Ayı yaşardı. Bu anne ayıcığın ismi Ayşe’ydi. Ayşe, Belgrad ormanın en bilgili ve en iyi annesi olarak tanınırdı. Bir gün, Anne Ayşe’nin kulaklarına bir bebek geyiğin ağlama sesi geldi. Hemen ormanın içerisinde sesin geldiği tarafa doğru yürümeye başladı.

Ormana sesin geldiği yere ulaştığında, geyik bebeğinin ağlamaktan çok yorulmuş bir şekilde yatarken gördü. Bebek geyiğinin yanına usulca yaklaştı ve ona sıcacık güzel gülümsemeyle sakin ol yanındayım dedi. Bebek geyik, bu güzel bakış ve hoş ses tonu karşısında hemen susup, güvende olduğunu anlayarak gülümsedi.

Ayşe, geyik bebeğini kucağına alıp ona adının Aleyna olduğunu söyledi. Aleyna, öz annesi olmayan Ayşe’nin sevgisiyle büyüyüp ormanın diğer hayvanlarıyla arkadaş oldu. Her gün, Ayşe ve Aleyna ormanda beraber maceralara atlıyor ve yeni şeyler öğreniyordu.

Bir gün, Belgrad ormanında büyük bir fırtına oluşu verdi. Ağaçlar rüzgarın gücüyle sallanıyordu. Ayşe ve Aleyna, güvende olmak için mağaralarından dışarı çıktılar. Fırtına dinene kadar beraber oyunlar oynadılar, şarkılar söylediler ve birbirlerine sarıldılar.

En Sonunda fırtına dindi ve güneş geri geldi. Ayşe ve Aleyna mutlu ve huzurlu bir şekilde ormanın güzelliklerinin keyfini çıkardılar. Beraber geçirdikleri her zamanın, bir anne ve bir bebeğin şefkat dolu bağını gösteriyordu. Bu masalın sonu da bu ikilinin sonsuz sevgisiyle bitti.

Beraber yaşadıkları her anın, anne Ayşe’nin sevgisiyle ve Aleyna’nın mutluluğu ve huzuruyla doluydu. Ormanda yaşayan farklı hayvanlar da, bu güzel Ayı Annenin ve bebeğinin hikayesinden ilham aldılar.

Bu masalda, anne ve bebeğin arasındaki bu özel bağın kutlanmak ve sevgisinin ne kadar güçlü olabileceğini hatırlatmak için masallaştırıp yazıyoruz. Sizde evladınıza güzelliklerle dolup anlatabilirsiniz.