Neşeli Sepet Masalı

Bir zamanlar, çiçeklerle dolu bir ormanda Diken adında neşeli bir kirpi yaşarmış. Diken, dikenli sırtıyla yavaşça yürür, herkesi güldürürmüş. Bir sabah, bir ağacın gölgesinde eski bir sepet bulmuş. Sepet, hasırdan örülmüş ve altın iplerle süslüydü, sanki bir sır saklıyormuş. Diken, sepeti kaldırınca hafif bir melodi duymuş, ama melodi zayıfmış. “Bu ormanı şenlendirecek!” demiş, sevinçle.

Diken, ormanın bilge tavşanı Zıpzıp’a danışmış. Zıpzıp, “Sepet, ormanın neşeli şarkılarını toplar, ama üç dostun kalbiyle doluyor,” demiş. Diken, sepeti sırtına alıp dere kenarına yürümüş. Orada, kurbağa Sulu ile tanışmış. “Şarkının ilk parçası, nilüferlerin gölgesinde,” demiş Sulu. Diken, nilüferlerin arasında parlayan bir mavi taş bulmuş. Taşı sepete koyunca, melodi daha net olmuş, ama hâlâ eksikmiş.

Diken, ikinci parça için çiçek tarlasına gitmiş. Orada, kelebek Işıltı uçuşuyormuş. “İkinci parça, papatyaların gölgesinde,” demiş Işıltı. Diken, papatyaların arasında altın bir yaprak bulmuş. Yaprağı sepete ekleyince, melodi daha neşeli olmuş, ama son bir parça lazımmış. Işıltı, “Son parça, rüzgârlı tepelerde,” demiş.

Diken, tepelere yürümüş ve serçe Cıvıl’la karşılaşmış. Cıvıl, “Son parça, mağaranın derinliklerinde,” demiş. Diken, mağarada parlayan bir kristal bulmuş, ama bir karga sepeti kapmaya çalışmış! Diken, Sulu ve Işıltı’yı çağırmış. Üçü, kargayı korkutup kristali sepete yerleştirmiş. Sepet, birden parlamış ve neşeli bir şarkı ormanı sarmış! Çiçekler dans etmiş, kuşlar cıvıldamış, orman kahkahalarla dolmuş.

Sepet, Diken’e fısıldamış: “Şarkılar, dostlukla toplanır.” Diken, sepeti ormana hediye etmiş, herkes şarkıları duysun diye. Orman sakinleri, sepetin melodisiyle dans etmiş, gülmüş. Diken, arkadaşlarıyla kahkahalar atmış, orman şenlenmiş. Çocuklar, Diken’in hikayesini dinlerken dostluğun her şeyi neşelendirdiğini öğrenmiş. Sepet, Diken’in kalbiyle hep şarkılar taşımış, orman hiç sessiz kalmamış.