Rapunzel Masalı’nın Gerçek Hikayesi – Grimm Kardeşler

Bir varmış, bir yokmuş. Bir zamanlar büyülü bir diyarda harika bir aile yaşarmış. Bir kız çocukları olması için her gün hayaller kurarlarmış.

Günün birinde, kadın hamile olduğunu fark etmiş ve çok mutlu olmuşlar. Hamilelik döneminde kadın, yan bahçedeki ağaçtan bir meyve yemek istemiş. Ancak o marullar kötü bir cadıya aitmiş.

Kadının kocası, karısının dileğini yerine getirmek istemiş ve gizlice bahçeye girmiş ve bahçedeki marulları koparmış. Hmm… Hem de taze ve lezzetli marullar…

Ertesi gün tekrar marul koparmaya gittiğinde, karşısında cadıyı bulmuş. Çok korkmuş ve tam kaçmaya çalışırken cadı seslenmiş:

“Sen neden burada benim ağacımdan marul koparıyorsun? Üstelik benden izin bile almadan!”

Adam titreyerek cevap vermiş:

“Siz kötü bir cadısınız. Ben sizden izin istemeye çok korktum.”

Cadı bu cevap üzerine oldukça sinirlenmiş.

“Öyleyse sen artık cezalısın. Benden marul çalmanın bir bedeli var. Çocuğun doğar doğmaz bana teslim edeceksin.” demiş.

Adam korkuyla kabul etmiş ve hızla uzaklaşmış. Her gün marullardan karısına götürmeye devam etmiş, çünkü anlaşmaya göre karısı marullardan istediği kadar yiyebilirmiş.

Gel zaman git zaman kadın doğum yapmış ve cadı gelip bebeği almış. Annesi gözyaşlarına boğulmuş.

Aradan yıllar geçmiş. Rapunzel isimli bu bebek büyüyüp 16 yaşına geldiğinde çok güzel bir kız olmuş. Cadı onu yüksek bir kulede hapsetmiş.

Hiç kimsenin onu bulmasını istemiyormuş. Burada yaşadığı süre boyunca, Rapunzel hiç saçlarını kesmemiş. Böylece upuzun altın sarısı saçları olmuş.

Bir gün camın önünde şarkı söylerken, ormanda avlanan Prens “Aman tanrım bu sesin sahibini görmeliyim.” diyerek sese doğru gitmiş.

Bir de bakmış ki kız yüksek bir kulede yaşıyor. Onu tam olarak görememiş. Merakla bakarken, annesinin geldiğini ve ona seslendiğini fark etmiş.

“Rapunzel, Rapunzel uzat o altın sarısı saçlarını.”

Rapunzel upuzun saçlarını camdan aşağı uzatmış ve annesi saçlarına tutunarak yukarı tırmanmış.

Bunu gören prens sevinmiş ve ertesi akşam Rapunzel’ in kulesine geri gelmiş ve sesini değiştirerek “Rapunzel Rapunzel uzat o altın sarı saçlarını.” demiş.

Rapunzel de saçlarını uzatmış ve prens kızın saçlarına tutunarak yukarı tırmanmış.

Ancak bir gün, kadın ormandan dönerken prensin kuleye tırmandığını görmüş. Hemen Rapunzel’in yanına giderek saçlarını kesmiş ve onu uzak bir çöle göndermiş.

Sonrasında kadın, prensi cezalandırmak için kuleye gitmiş. Prens geldiğinde “Rapunzel, Rapunzel, saçlarını uzat da göreyim seni.” demiş.

Ancak saçları kesilen Rapunzel olmayınca, prensi aşağı itmiş. Prens, düşerek çalılara çarpmış ve kör olmuş.

Prens, Rapunzel’i uzun bir süre aramış, ona olan sevgisi ve umuduyla yaşamış. Bir gün, Rapunzel’e yeniden kavuşacağını biliyormuş.

Uzun bir zaman sonra, prens çöle gelmiş. Orada güzel sesi duyduğunda, “Evet, işte Rapunzel. Onu bulacağımı biliyordum.” diyerek sese doğru gitmiş.

Rapunzel, prensi görünce koşarak ona sarılmış ve büyük bir mutlulukla gözyaşları dökmüş.

Prens’in gözlerine damlayan gözyaşları sayesinde, bir mucize gerçekleşmiş ve prensin gözleri yavaş yavaş görmeye başlamış.

Prens ve Rapunzel birlikte prensin sarayına gitmiş ve muhteşem bir düğünle evlenmişler. Halk da onları çok sevmiş. Yıllar boyu huzur ve mutluluk içinde yaşamışlar ve masal da bu şekilde mutlu sonla sona ermiş.