Kayıp Anahtar Masalı

Bir zamanlar, çiçek kokularıyla dolu bir ormanda Diken adında neşeli bir kirpi yaşarmış. Diken, dikenli sırtıyla yavaşça yürür, herkese gülücükler saçarmış. Bir sabah, bir çalının dibinde parlayan bir anahtar bulmuş. Anahtar, gümüşten yapılmış gibi ışıldıyor, sanki bir sır saklıyormuş. Diken, anahtarı eline alınca hafif bir melodi duymuş, ama melodi yarım kalmış. “Bu ormanın kayıp neşesi olmalı!” demiş, sevinçle.

Diken, ormanın bilge serçesi Cıvıl’a danışmış. Cıvıl, “Anahtar, neşe bahçesinin kapısını açar, ama üç dostun kalbiyle çalışır,” demiş. Diken sufferings, anahtarı sırtına alıp dere kenarına yürümüş. Orada, kurbağa Sulu ile tanışmış. “Anahtarın ilk parçası, nilüferlerin gölgesinde,” demiş Sulu. Diken, nilüferlerin arasında parlayan bir mavi taş bulmuş. Taşı anahtarla birleştirince, melodi daha net olmuş, ama hâlâ eksikmiş.

Diken, ikinci parça için çiçek tarlasına gitmiş. Orada, tavşan Zıpzıp’la karşılaşmış. “İkinci parça, papatyaların gölgesinde,” demiş Zıpzıp. Diken, papatyaların arasında altın bir halka bulmuş. Halkayı anahtara ekleyince, melodi daha neşeli olmuş, ama son bir parça lazımmış. Zıpzıp, “Son parça, rüzgârlı mağarada,” demiş.

Diken, mağaraya yürümüş ve kelebek Işıltı’yla tanışmış. Işıltı, “Son parça, kristal taşta,” demiş. Diken, mağarada parlayan bir kristal bulmuş, ama bir karga anahtarı kapmaya çalışmış! Diken, Sulu ve Zıpzıp’ı çağırmış. Üçü, kargayı korkutup kristali anahtara takmış. Anahtar, birden parlamış ve neşe bahçesinin kapısını açmış! Bahçe, çiçeklerle, kuş şarkılarıyla ve kahkahalarla doluydu.

Anahtar, Diken’e fısıldamış: “Neşe, dostlukla açılır.” Diken, anahtarı ormana hediye etmiş, herkes bahçeyi görsün diye. Orman sakinleri, bahçede dans etmiş, gülmüş. Diken, arkadaşlarıyla şarkılar söylemiş, orman şenlenmiş. Çocuklar, Diken’in hikayesini dinlerken dostluğun her kapıyı açtığını öğrenmiş. Anahtar, Diken’in neşesiyle hep parlamış, bahçe hiç solmamış.