Neşeli Çark Masalı

Bir zamanlar, çiçek kokularıyla dolu bir ormanda Fındık adında neşeli bir sincap yaşarmış. Fındık, kuyruğunu sallayıp ağaçtan ağaca zıplar, herkesi güldürürmüş. Bir sabah, bir ağacın gölgesinde eski bir çark bulmuş. Çark, ahşaptan oyulmuş, altın iplerle süslüydü, sanki bir sır saklıyormuş. Fındık, çarkı çevirince hafif bir rüzgâr esmiş ve orman neşeli bir melodiyle dolmuş. “Bu ormanı şenlendirecek!” demiş, sevinçle.

Fındık, ormanın bilge serçesi Cıvıl’a danışmış. Cıvıl, “Çark, ormanın neşeli rüzgârını döndürür, ama üç dostun kalbiyle çalışır,” demiş. Fındık, çarkı kuyruğuna sarıp dere kenarına zıplamış. Orada, kurbağa Sulu ile tanışmış. “Çarkın ilk parçası, nilüferlerin gölgesinde,” demiş Sulu. Fındık, nilüferlerin arasında parlayan bir mavi taş bulmuş. Taşı çarka takınca, rüzgâr daha güçlü esmiş, ama hâlâ eksikmiş.

Fındık, ikinci parça için çiçek tarlasına koşmuş. Orada, tavşan Zıpzıp’la karşılaşmış. “İkinci parça, papatyaların gölgesinde,” demiş Zıpzıp. Fındık, papatyaların arasında altın bir ip bulmuş. İpi çarka sarınca, rüzgâr neşeli bir şarkı taşımış, ama son bir parça lazımmış. Zıpzıp, “Son parça, rüzgârlı tepelerde,” demiş.

Fındık, tepelere zıplamış ve kelebek Işıltı’yla tanışmış. Işıltı, “Son parça, mağaranın derinliklerinde,” demiş. Fındık, mağarada parlayan bir kristal bulmuş, ama bir karga çarkı devirmeye çalışmış! Fındık, Sulu ve Zıpzıp’ı çağırmış. Üçü, kargayı korkutup kristali çarka takmış. Çark, birden hızlıca dönmüş ve orman neşeli bir rüzgârla dolmuş! Çiçekler dans etmiş, kuşlar şarkı söylemiş.

Çark, Fındık’a fısıldamış: “Neşe, dostlukla döner.” Fındık, çarkı ormana hediye etmiş, herkes rüzgârı hissetsin diye. Orman sakinleri, rüzgârda dans etmiş, kahkahalar atmış. Fındık, arkadaşlarıyla şarkılar söylemiş, orman şenlenmiş. Çocuklar, Fındık’ın hikayesini dinlerken dostluğun her şeyi neşelendirdiğini öğrenmiş. Çark, Fındık’ın kalbiyle hep dönmüş, orman hiç sessiz kalmamış.