Sihirli Çan Masalı
Küçük tavşan Pofuduk, ormanda bir sihirli çan bulur. Çan her çaldığında, ormana neşe yayılıyormuş! Ancak çanın sihri, dostların birliğiyle güçleniyormuş. Pofuduk, bu sırrı çözebilecek mi? Bu masalda cesaret ve arkadaşlık dolu bir macera sizi bekliyor!
Bir zamanlar, mis kokulu çiçeklerle dolu bir ormanda Pofuduk adında sevimli bir tavşan yaşarmış. Pofuduk, uzun kulaklarıyla her sesi duyar, ormana neşe saçarmış. Bir gün, bir çalının altında gümüş bir çan bulmuş. Çanı sallayınca, tatlı bir melodi ormanı sarmış ve kuşlar şarkıya eşlik etmiş. Pofuduk, “Bu sihirli bir çan!” diye sevinmiş, ama melodi kısa sürmüş. Çanın sihri eksikmiş.
Pofuduk, ormanın bilge kaplumbağası Yavaş’a danışmış. Yavaş, “Çanın sihri, üç dostun kalbiyle tamamlanır. Üç sırrı bulmalısın,” demiş. Pofuduk, hemen yola koyulmuş. İlk sırrı aramak için dere kenarına gitmiş. Orada, balık Parıltı yüzüyormuş. “İlk sır, dere taşlarında saklı,” demiş Parıltı. Pofuduk, taşların arasında parlayan bir inci bulmuş. İnciyi çana takmış, melodi daha güçlü çıkmış ama hâlâ eksikmiş.
Pofuduk, ikinci sır için orman tepelerine zıplamış. Orada, sincap Fındık ceviz topluyormuş. “İkinci sır, meşe ağacının dalında,” demiş Fındık. Pofuduk, ağaca tırmanmış ve bir altın yaprak bulmuş. Yaprağı çana eklemiş, melodi daha neşeli olmuş, ama son bir sır lazımmış. Fındık, “Son sır, mağaranın derinliklerinde,” demiş.
Pofuduk, mağaraya cesaretle girmiş. Orada, yarasa Uçuş’u görmüş. Uçuş, “Son sır, mağaranın kristalinde,” demiş. Pofuduk, karanlıkta bir kristal bulmuş, ama bir karga çanı kapmaya çalışmış! Pofuduk, Parıltı ve Fındık’ı çağırmış. Üçü birlikte kargayı korkutmuş, kristali çana takmış. Çan, birden muhteşem bir melodi çalmış! Orman, kuş cıvıltıları, çiçek kokuları ve neşeyle dolmuş.
Çan, Pofuduk’a fısıldamış: “Sihir, dostlukla parlar.” Pofuduk, çanı ormana hediye etmiş. Herkes, çanı çalıp şarkılar söylemiş. Pofuduk, arkadaşlarıyla dans etmiş, orman şenlenmiş. Çocuklar, Pofuduk’un hikayesini dinlerken dostluğun her şeyi güzelleştirdiğini öğrenmiş. Sihirli çan, Pofuduk’un neşesiyle hep çalmış, orman hiç sessiz kalmamış.
