Sihirli Yelpaze Masalı

Bir zamanlar, çiçeklerle kaplı bir ormanda Işıltı adında neşeli bir kelebek yaşarmış. Işıltı, kanatlarını çırparak ormanda dans eder, herkese neşe saçarmış. Bir sabah, bir papatyanın gölgesinde parlayan bir yelpaze bulmuş. Yelpaze, gümüş işlemelerle ışıldıyor, sanki bir sır saklıyormuş. Işıltı, yelpazeyi kanatlarıyla sallayınca, hafif bir rüzgâr esmiş ve orman canlanmış. “Bu sihirli bir yelpaze!” demiş, sevinçle.

Işıltı, ormanın bilge tavşanı Hoppa’ya danışmış. Hoppa, “Yelpaze, ormanın kayıp rüzgârını çağırır, ama üç dostun kalbiyle tamamlanır,” demiş. Işıltı, hemen yola çıkmış. İlk olarak, dere kenarına uçmuş. Orada, balık Parıltı yüzüyormuş. “Rüzgârın ilk sırrı, suyun taşlarında,” demiş Parıltı. Işıltı, taşların arasında parlayan bir mavi boncuk bulmuş. Boncuğu yelpazeye takınca, rüzgâr daha güçlü esmiş, ama hâlâ eksikmiş.

Işıltı, ikinci sır için orman çayırına uçmuş. Orada, sincap Fındık’la karşılaşmış. “İkinci sır, meşe ağacının dalında,” demiş Fındık. Işıltı, ağaca uçup altın bir yaprak bulmuş. Yaprağı yelpazeye ekleyince, rüzgâr neşeli bir melodi taşımış, ama son bir sır lazımmış. Fındık, “Son sır, yüksek mağarada,” demiş.

Işıltı, mağaraya uçmuş ve yarasa Uçuş’la tanışmış. Uçuş, “Son sır, kristal taşta,” demiş. Işıltı, mağarada parlayan bir kristal bulmuş, ama bir karga yelpazeyi kapmaya çalışmış! Işıltı, Parıltı ve Fındık’ı çağırmış. Üçü, kargayı korkutup kristali yelpazeye takmış. Yelpaze, birden muhteşem bir rüzgâr estirmiş! Orman, çiçek kokuları, kuş cıvıltıları ve neşeyle dolmuş.

Yelpaze, Işıltı’ya fısıldamış: “Rüzgâr, dostlukla esiyor.” Işıltı, yelpazeyi ormana hediye etmiş. Herkes, yelpazenin rüzgârıyla dans etmiş, şarkılar söylemiş. Işıltı, arkadaşlarıyla gülmüş, orman şenlenmiş. Çocuklar, Işıltı’nın hikayesini dinlerken dostluğun her şeyi canlandırdığını öğrenmiş. Sihirli yelpaze, Işıltı’nın neşesiyle hep esmiş, orman hiç sessiz kalmamış.