Ağustos Böceği ile Karınca

Zamanın birinde yemyeşil bir ormanın içinde türlü türlü böceklerle çiçekler yaşarmış mutlu bir şekilde. Bu böceklerden birileri de ağustos böceği ile karıncaymış.

Bu orman bahar aylarında kuş cıvıltıları ve yemişlerle dolar; tüm hayvanlar ziyafet çekermiş. Yaz aylarında da eğlenceler başlar şarkılar eşliğinde partiler verirlermiş.

Tüm bunlar olurken çalışkanlığıyla tanınan karınca, çiçeklerden tohumlar, ağaçlardan meyveler, topraktan da yemişler toplar kış için biriktirirmiş. Soğuk havalarda sobasında yakmak için odunlarını da hazırlamış. Hiç yorulmaz, hiç şikâyet etmezmiş; büyük bir disiplin ve ciddiyetle işini yaparmış. Çalışmayı sever ve sevdiği bu işi mutlulukla adeta eğlenerek yaparmış.

Ağustos böceği ise bambaşka bir karaktere sahipmiş. Elinde kemanı ile bütün bahar ve yaz ayları boyunca partilerde gezmiş, yemiş ve eğlenmiş. Üstelik kış için hiçbir hazırlık yapmamış. En sevdiği şey yiyip, içip, yatmakmış. Üstelik çalışkan karıncayı görünce onunla dalga geçmiş ve yazın tadını çıkarmayı bilmediğini ona söylemiş. Çalışmaktan kan ter içinde kalmış zavallı karınca ne kadar yorgun olursa olsun onun bu sözlerine aldırış etmemiş. Tam aksine ona gülümseyerek bin bir emekle topladığı yiyeceklerden ona bir parça vermiş ve sevecen bir ses tonuyla ağustos böceğine şöyle seslenmiş:

Sevgili ağustos böceği ne kadar da güzel tadını çıkartıyorsun hayatın, gerçekten de hava çok güzel. Bu güzel havada kırlarda ben de senin gibi hayatın tadını çıkartmak isterdim. Hem bak burada tek başına ne güzel eğleniyorsun ama yine de benim arkadaşlığımla belki birlikte daha iyi vakit geçirebiliriz. Benim de sana anlatacağım öyle güzel hikayelerim var ki bir bilsen; hiç dinlemek istemez misin? Bana biraz yardım edersen birlikte daha çok yiyecek toplar, sonrasında bu güzel havanın tadını birlikte çıkartabiliriz. Ne dersin?

Ağustos böceği kendini o kadar eğlenceye kaptırmış ki karıncanın söylediklerini hiç dikkate almamış. Alaycı bir ses tonuyla onun bu teklifini şöyle cevaplamış:

Benim gibi birinin, senin gibi sıkıcı bir karıncayla ne işi olur ki. Hem ben şimdi burada çok iyiyim. Sen çalışmayı bırakıp benim yanıma gelebilirsin ama benim çalışmaya hiç niyetim yok doğrusu…

Karınca, ağustos böceğinin bu sözlerine hiç alınmamış. Onu kocaman bir gülümsemeyle selamladıktan sonra çok sevdiği işine devam etmiş.

Gel zaman git zaman günler geçmiş ve kış gelmiş. Bembeyaz kar toprağı sarıp sarmalamış. Herkes evine çekilmiş, ortalığı bir sessizlik sarmış.

Karınca sıcacık evinde akşam yemeğini keyifle yerken bir anda kapısı çalınmış. Kapıyı açınca karşısında ağustos böceğini görmüş. Yüzü sevgiyle aydınlanmış. Ağustos böceği açlık ve sefaletin verdiği hüzünle kapısında öylece dururken karınca ona hiçbir şey söylemeden onu hemen içeriye buyur etmiş:

Gel buyur sevgili arkadaşım, ne kadar da üşümüşsün. Belli ki bu soğukta sığınacak bir evin yok. Benim evimde istediğin kadar kalabilirsin. Hem benim de senin gibi bir arkadaşa ihtiyacım var. Yoksa bu evin içerisinde koca bir kış tek başına kalmak ne kadar da sıkıcı olur öyle değil mi?

Ağustos böceği, karıncanın onu evine dostça misafir etmesinden memnun olmuş. Bir anda yazın aralarında geçen konuşma aklına gelmiş; ona haksızlık yaptığının farkına varmış ve ona şöyle seslenmiş:

Çok üşüdüm ve acıktım. Kimse bana yemek vermedi ve evine almadı. Ama sen, bütün yaz boyunca sana kötü davranmış olmama rağmen, bana evini açtın; yemeğini paylaşıyorsun. Söylesene bunu neden yapıyorsun?

Karınca yüzünde beliren kocaman bir tebessümle, sevgi dolu gözlerle bir süre ona baktıktan sonra ona şöyle seslenmiş:

Ah sevgili dostum ağustos böceği, yazın sana dostluğumu teklif ettiğimde bunu geri çevirmiştin; hatırlıyorum. Ama o gün beni geri çevirdiğin için sana hiç kızmadım. Aksine kışın açlık çekebileceğini düşünüp senin için endişe ettim. Görüyorum ki o gün senin için düşündüklerim ne yazık ki bugün başına gelmiş. Ve gerçekten çok zor bir duruma düşmüşsün ki gelip benden yardım istedin. Sana elbette yardım ederim. Çünkü hepimizin başına gelebileceği gibi sen de o günlerde pekala hatalı davranmış olabilirsin. Hem hatalı davrandığın için sana kızmamın ne faydası olacak. Bunun yerine seni olduğun gibi kabul ediyorum.

Hem şimdi seninle birlikte bu soğuk kış gününde hoşça vakit geçirebiliriz. Sen kemanını çalarsın ben de seni bir güzel dinlerim. Böylelikle dostluğumuz da pekişir. Hem bir bakarsın gelecek yaz bana yardımcı olur, o sıcak havalarda evimizin erzakını beraberce toplar; yine hep birlikte mutlu zamanlar geçirebiliriz öyle değil mi?

Ağustos böceği minnetle gülümsedi ve yeni arkadaşını dostça kucakladı. Böylelikle aralarında hiç sona ermeyecek kuvvetli bir dostluğun temelleri de atılmış oldu.