Ay Işığının Sırrı
Bir zamanlar, uzak bir köyde, gökyüzü her gece daha parlak, yıldızlar daha ışıltılı olurmuş. Ancak, bir sorun vardı: köydeki çocuklar, geceleri hiç uyuyamazlarmış. Onlar uyumak yerine, her gece ay ışığını izleyip, gökyüzünde farklı şekiller görmeye çalışırlarmış.
Köyde, eski bir bilge kadın olan Nefise Teyze, çocukların uykusuzluğunun sebebini biliyormuş. Her gece, ışıl ışıl parlayan ayın, insanlara huzur vermesi gerektiğini ama bazı çocukların bu huzuru alamadığını fark etmişti. Bu yüzden, Nefise Teyze, Ay Işığı’nın sırrını çözmeye karar verdi.
Bir gün, Nefise Teyze, köydeki çocukları topladı ve onlara bir hikaye anlattı. “Biliyor musunuz,” dedi, “ay ışığı, sadece geceleri uyumamızı sağlamak için değil, kalbimizi huzurla doldurmak içindir. Eğer ayın sırrını öğrenirseniz, o zaman uykunuz tatlı olur.”
Çocuklar, Nefise Teyze’nin sözlerine kulak verdiler ve Nefise Teyze, her birine birer parça parlayan taş verdi. “Bu taşlar,” dedi, “her biri kendi huzurunu ve tatlı rüyalarını getirir. Onları geceleri başınızın altına koyun ve kendinize huzurlu bir uyku dileyin.”
Geceleri, çocuklar taşlarını alıp yastıklarının altına koydular. Her bir taş, ay ışığının parıltısı kadar parlak ve sıcakmış. Çocuklar gözlerini kapadıklarında, önce ayın parıltısını hissettiler, sonra taşlardan yayılan sıcaklıkla huzura kavuştular. O geceden sonra, hiç kimse uykusuz kalmadı.
Ay ışığı, artık sadece gökyüzünde parlamıyor, çocukların kalplerine de huzur bırakıyordu. Nefise Teyze’nin gizemli taşları sayesinde, köydeki herkes tatlı rüyalarla uykuya daldı. Ayın sırrı, artık çocukların uykusunu neşelendiriyor ve onların her gece huzurlu bir şekilde uyumalarını sağlıyordu.
Geceler artık, yalnızca uyumak için değil, rüya dolu bir yolculuğa çıkmak için de beklenen anlar oldu. Çocuklar her sabah, mutlu ve dinç uyanıyorlardı.
