Kız Kulesi Masalı

Bir varmış, bir yokmuş… Uzak diyarlarda, denizlerin üzerinde yükselen bir kule varmış. Bu kule, Boğaz’ın serin suları içinde yalnız başına durur, gelen geçen gemilere yıllar boyunca eşlik edermiş. Kuleye herkes “Kız Kulesi” dermiş, çünkü bu kuleyle ilgili nesilden nesile aktarılan bir efsane varmış.

Bir zamanlar, bu kulede çok güzel bir prenses yaşarmış. Prensesin babası, bu diyarların en güçlü hükümdarıymış ve kızını herkesten çok severmiş. Ancak bir gün, sarayda bilge bir kahin gelmiş ve hükümdara kötü bir haber vermiş. Kahin, “Majesteleri, kızınız bir gün yılan sokmasıyla ölecek,” demiş. Bu sözler hükümdarın kalbine derin bir korku salmış. Prensesini çok seven hükümdar, onu korumak için denizin ortasında yalnız başına duran bir kule yaptırmış ve kızını bu kuleye yerleştirmiş. Düşüncesi şuydu: Denizdeki bu kulede, yılanlardan uzakta, kızı güvende olacaktı.

Prenses, bu kulede yalnız yaşamaya başlamış. Her sabah denize bakar, martılarla konuşur ve hayal kurarmış. Kulede yalnız olsa da, denizin huzur veren sesi ve martıların kanat çırpışları ona eşlik edermiş. Babası da sık sık onu ziyaret eder, ona en güzel yiyecekleri ve hediyeleri gönderirmiş. Prensesin canı sıkılmasın diye adeta kuleden bir saray yapmışlar.

Fakat kaderden kaçmak mümkün müydü? Bir gün, prensesin doğum günü gelmiş. Hükümdar, kızına en sevdiği meyvelerden oluşan bir sepet göndermeye karar vermiş. Kuleye ulaştırılan bu sepet, prensesin yüzünü güldürmüş. Prenses, sepetteki meyveleri tek tek incelemeye başlamış, ta ki bir üzüm salkımına kadar. Ama bu sırada hiç kimsenin fark etmediği bir şey olmuş: Sepetin içine gizlenmiş küçük bir yılan da kuleye gelmiş!

Prenses üzüm salkımını almak üzereyken, küçük yılan hızla ilerleyip prensesi sokmuş. Hükümdarın yıllarca kaçmaya çalıştığı kehanet böylece gerçekleşmiş. Prenses, babasının tüm çabalarına rağmen, kaderin getirdiği bu anla yüzleşmiş.

Ancak efsane burada bitmiyormuş. Derler ki, prensesin ruhu Kız Kulesi’nde yaşamaya devam ediyormuş. Kule, o günden sonra “Kız Kulesi” olarak anılmaya başlanmış. Boğaz’ın suları ne zaman sessizleşse, geceleri kuleden ince bir fısıltı duyulurmuş. Bu fısıltının, prensesin denizle konuştuğu söylenirmiş. Prensesin yalnız ruhu, kulede denizi izlemeye devam eder, Boğaz’dan geçen gemilere sessizce eşlik edermiş.

Kız Kulesi’nin hüzünlü ve büyüleyici hikayesi sizi etkiledi mi? Düşüncelerinizi ve hislerinizi bizimle yorumlarda paylaşmayı unutmayın!