Kaybolan Minik Topun Peşinde

Bir varmış, bir yokmuş… Küçük, sevimli bir köyde Ayşe adında tatlı bir kız çocuğu yaşarmış. Ayşe’nin en sevdiği oyuncağı sarı renkte, küçük bir topmuş. Topunu her gün bahçede yuvarlar, neşe içinde zıplatır ve onunla oynamaktan hiç bıkmazmış. Ayşe’nin o topu o kadar çok sevmesi boşuna değilmiş; çünkü o top ona büyükannesi tarafından hediye edilmiş ve her defasında Ayşe’ye neşe dolu anılar hatırlatırmış.

Bir sabah, güneş gökyüzünde parlamaya başlamışken, Ayşe yine bahçeye çıkmış. Topuyla oynamak için sabırsızlanıyormuş. Ama bir de ne görsün? Topu kayıpmış! Küçük Ayşe etrafa bakmış, her köşeyi kontrol etmiş ama minik sarı top ortada yokmuş.

Ayşe biraz üzülmüş ama hemen pes etmemiş. “Topum mutlaka buradadır, onu bulacağım!” demiş kendi kendine. İlk olarak, bahçedeki büyük ağacın altına gitmiş, belki top orada yuvarlanmıştır diye düşünmüş. Ama top yokmuş. Sonra Ayşe, komşuları olan sevimli kedi Mırnav’ı görmüş. Mırnav, her zaman sessizce bahçede dolaşır ve etrafı izlerdi.

Ayşe, Mırnav’a yaklaşmış: “Mırnav, topumu gördün mü?” demiş. Mırnav büyük bir esneme yapıp, kuyruğunu sallayarak, “Miyav! Topunu görmedim ama ağaçların orada bir şey dikkatimi çekti. Belki oraya yuvarlanmıştır,” demiş.

Ayşe hemen ağaçların olduğu yere gitmiş. Ağaçların altında küçük kuşlar cıvıldayarak dalların arasında uçuşuyormuş. Ayşe kuşlara seslenmiş: “Merhaba, minik kuşlar! Sarı topumu gördünüz mü?” Kuşlar cıvıldayarak, “Cik cik! Topunu görmedik ama çiçeklerin yanında parlayan bir şey fark ettik,” demişler.

Ayşe kuşlara teşekkür ederek, çiçeklerin yanına gitmiş. Büyük, rengarenk çiçeklerin arasında dikkatlice bakarken, gözlerine inanamamış! Sarı topu, çiçeklerin arasında saklanmış gibi duruyormuş. Güneşin ışığı topa vurmuş ve top, sanki ona “Buradayım!” diye sesleniyormuş.

Ayşe, mutlulukla topunu eline almış ve sevinçle zıplamış. “Topumu buldum! Oh, ne kadar mutluyum!” diye bağırmış. Kuşlar ve Mırnav da Ayşe’nin sevincine katılmış. Ayşe, onlara dönerek, “Siz olmasaydınız topumu bulamazdım. Çok teşekkür ederim, arkadaşlar!” demiş.

Ayşe, sarı topunu bulmanın mutluluğuyla bahçede hoplayıp zıplayarak oynamaya başlamış. Topu yuvarlamış, onu havaya atıp tutmuş, hiç durmadan oynamış. O günden sonra Ayşe, topunu her zaman güvenli bir yere koymuş. Bir daha kaybetmemek için her oyunun sonunda topunu dikkatlice yerine yerleştirmiş.

Ve böylece, Ayşe’nin kaybolan topu bulunmuş, o da arkadaşlarıyla birlikte mutlu mutlu oyunlar oynamaya devam etmiş.

Ayşe’nin macerası size keyif verdiyse, siz de düşüncelerinizi yorumlarda paylaşın!