Adisebaba’nın Bilgelik Ormanı

Bir zamanlar, uzak bir diyarda Adisebaba adında bilge bir adam yaşardı. Adisebaba, ormanın derinliklerinde, tüm hayvanların ve doğanın dostu olan bir kulübede yaşardı. İnsanlar ona danışmak için kilometrelerce yol kat ederdi çünkü o, her sorunun bir çözümü olduğunu ve her kalbin bir cevabı olduğunu bilirdi.

Bir gün, küçük bir köyde yaşayan Ali adında meraklı bir çocuk, Adisebaba’yı görmek için ormanın yolunu tuttu. Köydeki yaşlılar ona, “Adisebaba’ya ulaşmak için sadece cesaret yetmez, kalbinde sevgi ve bilgelik taşımalısın,” demişlerdi. Ali, bu sözlerin ne anlama geldiğini tam anlamasa da, Adisebaba’yı görmek için kararlıydı.

Ormana girdiğinde, yolunun üzerinde bir ağlayan tilki gördü. Tilki, “Orman korusuna giden yolu bulamıyorum,” dedi. Ali, tilkiye yardım etmeye karar verdi ve birlikte ilerlediler. Bir süre sonra, yolda yaralı bir kuş buldular. Ali, kuşun yarasını sardı ve onu güvenli bir dala bıraktı. Tilki, “Sen gerçekten iyi kalpli birisin,” diyerek Ali’ye gülümsedi.

Sonunda Ali, Adisebaba’nın kulübesine ulaştı. Adisebaba, onu kapıda bekliyordu. “Senin geleceğini biliyordum, Ali,” dedi. Ali şaşkınlıkla, “Bunu nasıl bildiniz?” diye sordu. Adisebaba, “Yol boyunca yaptığın iyilikler, senin doğru yolu bulmanı sağladı. Gerçek bilgelik, başkalarına yardım ederken ortaya çıkar,” dedi.

Adisebaba, Ali’ye bir sır verdi: Ormandaki en büyük hazine, sevgi ve iyilikle yapılan her davranışın geride bıraktığı izdi. Ali, bu sözleri hiç unutmadı ve köyüne döndüğünde, Adisebaba’dan öğrendiklerini herkese anlattı. O günden sonra, köydeki insanlar birbirlerine daha çok yardım etmeye ve doğaya daha çok değer vermeye başladılar.

Adisebaba’nın adı, iyilik ve bilgelik simgesi olarak nesiller boyunca anlatıldı ve onun ormanı, herkesin kalbinde yaşamaya devam etti.