Ay Işığında Uyuyan Minik Kuzu

Bir zamanlar, büyük bir vadide, yemyeşil çimenlerin arasında, Minik Kuzu adında sevimli bir kuzu yaşardı. Her gün, annesiyle birlikte otlarken, minik kuzu gökyüzünü izler, bulutlarla yarışır ve çiçeklerin kokusunu içlerine çekerdi. Ama en çok sevdiği şey, geceleyin yıldızları izlemekti.

Bir akşam, güneş batarken Minik Kuzu annesine, “Anne, geceleyin yıldızlar nasıl parlıyor? Neden gökyüzünde bu kadar çok yıldız var?” diye sordu.

Annesi gülümsedi ve Minik Kuzu’yu yanına oturtarak, “Yıldızlar, sevgiyle parlayan ışıklardır. Her birinin bir hikayesi vardır, ve her biri geceyi daha da parlak yapar. Ama her gece, uyumadan önce, onların parıltısını hayal etmelisin,” dedi.

Minik Kuzu, annesinin sözleriyle huzur içinde gözlerini kapadı. “Yıldızların ışığından nasıl daha parlak olabilirim?” diye düşündü. O an, annesi ona yavaşça şarkılar söylemeye başladı. Annesinin yumuşacık sesi, Minik Kuzu’yu derin bir uykuya dalmaya çağırıyordu. Her nefes alışında, daha da rahatladı ve yavaşça rüyalarına doğru süzüldü.

Rüyasında, Minik Kuzu gökyüzüne yükseldi. Bulutların arasında süzüldü, parıldayan yıldızların arasında dans etti. Her bir yıldız ona gülümsedi ve Minik Kuzu’ya “Hayal kurmanın gücüyle, her zaman parlarsın,” dedi. Yıldızlar Minik Kuzu’yu çevreledi ve ona gecenin en güzel sırrını fısıldadılar: “Sevgi ve hayal gücüyle, her şeyin mümkün olduğunu unutma.”

Minik Kuzu, bu sıcak ve huzurlu rüyada annesinin sözlerini dinlerken, huzur içinde uyandı. O günden sonra, her gece, Minik Kuzu yıldızları izlerken, kalbinde sevgi ve hayal gücüyle parlamanın ne kadar önemli olduğunu hatırlayarak uyurdu.