Kuyudaki Yıldızlar

Kuyudaki Yıldızlar

Bir zamanlar, karanlık bir ormanda, kimsenin adını bilmediği gizemli bir kuyu vardı. Bu kuyu, gece olduğunda gökyüzündeki yıldızların yansımalarını topluyormuş gibi parıldardı. Köyde yaşayan küçük bir kız, Ela, her gece yıldızların parıltısını izlemek için kuyunun yanına giderdi.

Ela, yıldızların parıltısına o kadar hayrandı ki, bir gece kuyuya bir dilek tutup bir yıldız düşürmek istedi. “Keşke kuyudaki yıldızlar gibi parlayabilsem,” diye fısıldadı kuyuya doğru. Birdenbire, kuyudan gelen bir sesle irkildi. Ses, kuyunun derinliklerinden gelen yaşlı ve bilge bir ağacın sesiydi.

Ağaç, Ela’ya kuyunun sırrını anlattı: “Kuyudaki yıldızlar aslında gerçek yıldızlar değil, insanların unuttukları hayallerin parıltıları. Bu hayaller, gökyüzüne ulaşamadan yeryüzünde kaybolmuş ve buraya düşmüşler.”

Ela, bunu duyunca çok şaşırdı ve ağaca, insanların hayallerini nasıl geri kazanabileceklerini sordu. Ağaç, “Bir insan kendi içindeki parıltıyı bulup, hayallerine yeniden inanırsa, bu yıldızlar tekrar gökyüzüne yükselebilir,” dedi.

Bu bilgiyle Ela, köydeki herkese kuyudaki yıldızların sırrını ve hayallerini nasıl geri kazanabileceklerini anlattı. İnsanlar, unuttukları hayallerini hatırlamaya ve onlara yeniden inanmaya başladıkça, kuyudaki yıldızlar birer birer kaybolup gökyüzüne yükseldi.

Ela, hayallerin ve umudun önemini anladı ve o günden sonra, köydeki herkes gibi, kendi içindeki parıltıyı buldu. Artık her gece, gökyüzüne baktığında, kuyudan yükselen hayallerin parıltısını görebiliyordu.

Böylece, Ela ve köylüler, hayallerin asla unutulmaması gerektiğini öğrendiler, çünkü her hayal, gökyüzünde parlayan bir yıldız kadar değerliydi.

Ela’nın kuyudaki yıldızları gökyüzüne geri göndermesinin üzerinden aylar geçti. Köydeki herkes, unutulmuş hayallerinin peşinden gitmeye başladı. Köy, umut ve neşeyle dolup taştı. Ancak Ela, her ne kadar köydeki herkes mutlu olsa da, içinde bir boşluk hissediyordu. Kuyudaki yıldızlar gökyüzüne dönmüş olsa da, Ela kendi hayalini henüz keşfedememişti.

Bir akşam, Ela yine düşünceli bir şekilde kuyunun yanına gitti. Gökyüzüne bakarken, kuyuda hala parlayan tek bir yıldız fark etti. Bu yıldız, diğerlerinden daha parlak ve daha büyüleyiciydi. Ela, bu yıldızın neden hala kuyuda olduğunu merak etti ve ağaca sordu.

Ağaç, “Bu yıldız, senin kendi hayalin,” dedi. “Bu yıldız, senin içindeki en derin arzuyu temsil ediyor ve ancak sen onu keşfettiğinde gökyüzüne yükselebilir.”

Ela, bu sözleri duyunca şaşırdı. Kendi hayalini keşfetmek için, uzun zaman düşündü ve sonunda anladı. Ela’nın hayali, köydeki herkesin hayallerine yardımcı olmak ve onları mutlu görmekti. Ela’nın gerçek tutkusu, başkalarının hayallerinin gerçekleşmesine yardımcı olmaktı.

Bu anlayışla, Ela köye döndü ve köydeki herkese yardım etmeye, onların hayallerini gerçekleştirmeleri için destek olmaya başladı. Herkesin hayallerine katkıda bulundukça, Ela’nın içindeki yıldız daha da parladı.

Sonunda, bir gece, Ela kuyuya döndüğünde, içindeki yıldızın parıltısının artık kuyuda olmadığını gördü. Başını kaldırıp gökyüzüne baktığında, o parlak yıldızı, diğer yıldızlar arasında parıldayan en güzeli olarak gördü. Ela’nın hayali gerçekleşmişti; o, insanların hayallerine ışık tutan bir yıldız olmuştu.

Böylece, Ela kendi hayalini bulduğunda, köydeki herkesin hayalleri daha da güçlendi ve köy, hiç olmadığı kadar mutlu ve umut dolu bir yer haline geldi.

Masalımız burada sona erer, ama Ela’nın ve köyün hikayesi, her hayalin peşinden giden herkesin kalbinde sonsuza dek yaşamaya devam eder.

Evet çocuklar bu masalımızda burada bitti. Sizde Klasik Çocuk Masalları kategorisinde masal göndermek ya da farklı kategorilerde yazmak istiyorsanız aşağıda ki resme tıklamanız yeterli olacaktır. Sizler sayesinde yüzlerce çocuk masal okuyarak uyuyacak.