Yaramaz Zuzi Hikayesi

Yaramaz Zuzi Hikayesi

Eski günlerde küçük bir kasabada yaşayan mutlu bir aile varmış. Ailenin çok sevdiği Zuzi isminde tatlı mı tatlı köpekleri varmış. Zuzi’ın sarı renkli tüyleri, simsiyah renkli gözleri varmış. Zuzi ailede yaşayan büyük küçük herkes tarafından çok seviliyormuş, evlerinin bahçesinde kendisi için yapılan çok büyük bir kulübesi de varmış. Aile büyükleri tarafından her gün için yemeği ve suyu ihmal edilmeden kulübesine koyuluyormuş. Fakat Zuzi çok yaramazlığıyla tanınan bir köpekmiş. Yağmurlu havaları da hiç sevmezmiş çünkü gök gürültüsünden korkuyormuş.

Yağmurlu bir günde gene gök gürüldemeye başlamış. Zuzi o kadar çok korkmuş ki sahiplerinin arabasına zarar vermiş. Maalesef araba plastiklerini ısırarak çok büyük zararlar vermiş. Araç sahibi bu yaptığını görünce hemen gidip Zuziye kızmış ve bir daha yapmaması gerektiğini söylemiş. Ertesi gün Nurcan okula gitmiş, annesi ve babası da her zamanki gibi işe gitmiş. Zuzi, bahçeden dışarıya çıkabilmesi için toprağı saatlerce kazmış. O kadar çok kazdıktan sonra çok yorulmuş fakat istediği şeye de kavuşmuş. Bahçe den kaçabilmesi için gerekli olan çukuru açabilmiş. Nurcan ile ailesi eve döndüklerinde “Zuzi” adıyla bağırmışlar ancak yaramaz köpek bir türlü gelmemiş. Köpeği bahçede aradıktan sonra çukuru görüp kaçtıklarını anlamışlar . Çukuru gören Nurcan hemen ağlamaya başlamış. Annesi de “Ağlama yavrum, Zuzi bizi bırakmayacaktır, muhakkak geri gelir , merak etme” demiş. Nurcan annesinin bu söylediklerinden sonra içi biraz ferahlamış ve uyumaya gitmiş. Babası da sokaklarda zuziyi aramaya çıkmış , tüm komşularına sormuş ancak gören kimse olmamış. Aradan haftalar geçmiş fakat zuzi maalesef geri dönmemiş.

Nurcan hiç bir zaman ümidini yitirmemiş. Okula gittiği her gün tüm sokaklarda zuziyi aramak için bakınmış fakat ne yazık ki hiç bir zaman görememiş. Babası ve Annesi de zuziyi bulabilmek için resimlerini tüm herkese dağıtmış ancak onlarda hiç bir haber alamamış. Bunca zamandan beri ne komşuları nede diğer insanların hiçbirisi zuzi’yi görmemiş. Komşuları da Ailesi de zuzi den ümidini kesmiş , artık bulamayacağını düşünüyorlarmış. Aradan geçen 2 ay sonrasında Nurcan ailesiyle bahçe de oturuyormuş .Nurcan Zuzi’e ait olan mama kabını görünce birden bire ağlamaya başlamış. Zuzi ‘ nin acaba şimdi aç mı yemek bulabiliyor mu diye düşünüp ağlamaya başlamış . Nurca’nın ağladığını gören ailesi hemen yemek ve su kabını oradan kaldırmaya karar vermiş. Kulübeyi de kaldırmayı düşündükleri esnada bir anda havlama sesleriyle sokak inlemiş . Havlama sesinin geldiği tarafa doğru koşan Nurcan , zuzinin halsiz ve bitkin bir şekilde ona doğru yürüdüğünü görmüş. Nurcan ve Ailesi mutluluktan zuziye doğru koşmaya başlamışlar.

Nurcan Zuzi’e sıkı sıkı sarılarak bunca zamanın hasretini çıkarmış .Ona sarılarak öpmeye başlamış , tabi ki bunları yaparken sürekli gözlerinden mutluluk göz yaşları akıyormuş. Zuzi maalesef evden kaçtığı günden beri hiç iyi bir şekilde beslenememiş ve bu yüzden çok fazla kilo kaybetmiş. Çok zor bir süreç geçirdiğini düşünen aile üyeleri hemen zuziye yemek ve su vererek enerji toplamasını istemiş. Zuzi’nin yaptığı bu hata çok büyük başına bela olmuş. Zuzi o günden beri hiç bir zaman bahçesinden kaçmamış ve eskisi gibi mutlu mesut yaşamaya devam etmişler.

Evet çocuklar bu masalımızda burada bitti. Sizde masal okumak ya da masal dinlemek için internet sitemizi takip edebilirsiniz.