Dede Korkut Hikayesi: Deli Dumrul

Dede Korkut Hikayesi: Deli Dumrul

Eskiden, çok eskiden, bir zamanlar, bu dünyada yiğitlerin en yiğidi, kahramanların en kahramanı Deli Dumrul yaşarmış. Dumrul, adından da anlaşılacağı gibi, delicesine cesur bir adamdış. O kadar cesurmuş ki, ölüm bile ondan korkarmış.

Bir gün Deli Dumrul, büyük bir nehir kenarında, insanların karşıdan karşıya geçebilmeleri için sağlam bir köprü inşa etmiş. Ancak, bu köprünün bir özelliği varmış: Köprüden geçmek isteyen herkesin, Dumrul’a bir altın vermesi gerekiyormuş. Vermeyenler ise nehrin öbür tarafına geçemiyormuş.

Günlerden bir gün, Dumrul’un köprüsünden geçmeye çalışan yaşlı bir adam, cebinde altın olmadığı için geçememiş. Dumrul, yaşlı adama acımış ve ona köprüden bedava geçme izni vermiş. Ancak bu durum, Azrail’i çok kızdırmış. Çünkü Azrail, o yaşlı adamın zamanının geldiğini ve onun artık bu dünyadan ayrılması gerektiğini düşünüyormuş.

Azrail, Deli Dumrul’un karşısına çıkıp, “Sen kimsin ki, benim işime karışıyorsun? Benim alacağım canı sen nasıl geri verebilirsin?” diye sormuş. Dumrul ise, “Ben Deli Dumrul’um, ölümden korkmam. Eğer gerçekten güçlüysen, gel benim canımı al!” demiş.

Azrail, Dumrul’un bu cesaretine hayran kalmış ve ona bir teklifte bulunmuş: “Eğer senin yerine sevdiğin bir kişi ölmeyi kabul ederse, seni ölümden bağışlayacağım.” Dumrul, bu teklifi kabul etmiş ve köyüne dönüp, sevdiklerine durumu anlatmış. Ancak, ne yazık ki kimse Dumrul’un yerine ölmeyi kabul etmemiş.

Sonunda, Dumrul’un sadık eşi, “Ben senin yerine öleceğim, çünkü seni çok seviyorum ve sensiz yaşayamam,” demiş. Böylece, Azrail, Dumrul’un eşinin canını almış ve Dumrul’u bağışlamış.

Bu hikayeden çıkarılacak ders, gerçek sevginin, fedakarlık ve cesaretin önemini vurgulamaktadır. Deli Dumrul, sevdiklerini korumak için her şeyi yapmaya hazır bir yiğit olarak anılmıştır.

Deli Dumrul’un eşi öldükten sonra, Dumrul büyük bir üzüntü içinde kalmış. Ancak, Azrail’in verdiği söz gereği, Dumrul ölümsüz olmuş. Yıllar geçse de, Dumrul yaşlanmamış ve hiçbir savaşta yara almamış. Fakat bu ölümsüzlük, ona mutluluk getirmemiş. Sevdiği eşinin yokluğunda, ölümsüz olmanın bir anlamı kalmamış.

Dumrul, eşinin mezarı başında günlerini geçirir olmuş. Her gün, eşinin mezarına taze çiçekler bırakıyor, onunla konuşuyor ve ona olan özlemini dile getiriyormuş. Dumrul’un sadakati ve sevgisi, tüm köy halkının gönlünde yer etmiş. Onlar da Dumrul’a destek olmak için, her gün onun yanına gelip, eşinin mezarına çiçek bırakıyorlarmış.

Bir gün, gökyüzünde bir ışık belirmiş ve bu ışık, Deli Dumrul’un önünde bir meleğe dönüşmüş. Melek, Dumrul’a, “Deli Dumrul, senin sevgin ve fedakarlığın göklere kadar ulaştı. Tanrı, senin bu saf sevgini gördü ve eşinin ruhunu geri göndermeye karar verdi,” demiş.

Dumrul, bu haberi duyunca, gözyaşları içinde meleğe teşekkür etmiş. Melek, eşinin ruhunu Dumrul’un bedenine üflemiş ve o anda, Dumrul’un eşi, mezarından kalkarak, yeniden hayata dönmüş. Dumrul ve eşi, birbirlerine sıkı sıkı sarılmış ve köy halkı, bu mucize karşısında şaşkınlık ve sevinç içinde kalmış.

Deli Dumrul ve eşi, kalan ömürlerini birlikte, mutluluk içinde geçirmişler. Dumrul, artık ölümsüzlüğünü bir lanet olarak görmüyor, aksine, sevdiği insanla birlikte daha fazla zaman geçirebileceği için bir nimet olarak görüyormuş.

Ve böylece, Deli Dumrul’un hikayesi, sevgi ve sadakatin zaferiyle son bulmuş. Dumrul ve eşi, köy halkının gönlünde efsaneleşmiş ve onların hikayesi, nesiller boyu anlatılmaya devam etmiş.

Bu hikaye, sevginin ve fedakarlığın gücünü, aşkın ölümden bile güçlü olduğunu bizlere hatırlatıyor. Ve şimdi, bu güzel hikayenin yanında, sizin için çizdiğim resmi de görebilirsiniz. Umarım beğenirsiniz ve hikaye, çocuklarınıza ilham verir.

Evet çocuklar bu masalımızda burada bitti. Sizde Dede Korkut Hikayeleri yazarak tarafımıza gönderebilirsiniz. Gönderdiğiniz masallar sayesinde binlerce çocuk masal okuyarak uyuyacak. Masal göndermek için aşağıda ki resme tıklayabilirsiniz.